امام علی علیه السلام

حضرت علی علیه السلام در بیماری صعصعه بن صوحان که از بزرگان اصحاب آن حضرت بود، به عیادت وی رفت و به صعصعه فرمود: اینکه من به عیادت تو آمده ام بر قوم خود فخر مکن و اگر مشکلی برای آنها بوجود آمد خود را کنار نکش که انسان از قوم و قبیله اش بی نیاز نیست، بلکه به آنها محتاج است. اگر آنها را کمک نکنی کمکی را از آنها دریغ داشته ای، و در مقابل کمک های فراوانی را از خود دریغ کرده ای، بنابراین اگر آنها را در حال خوشی بینی در آن خوشی به آنها کمک کن و اگر در بلا و مشکلی دیدی آنها را به خودشان وا مگذار. البته کمک های متقابل شما باید در مسیر اطاعت خدا باشد. اگر در مسیر اطاعت خدا و دوری از معصیت به هم کمک کنید همیشه در رفاه و نعمت خواهید بود.

از حضرت علی علیه السلام روایت شده کسی که از عقرب می ترسد این آیات را بخواند: سَلامٌ عَلی نوحٍ فِي العالَمینَ، إِنّا کَذَالِکَ نَجزِي المُحسنینَ، إنَّه مِن عِبادِنَا المؤمنینَ» (آیات 79 تا 91 سوره صافات)

از حضرت علی علیه السلام روایت شده کسی که از شر حیوانات درنده بر خود و گوسفندانش می ترسد، بر دور خود و آنها خطی بکشد و بگوید: اَللّهمَّ رَبَّ دانیالٍ وَالجُبِّ وَ رَبِّ کُلِّ أَسَدٍ مُستأسِدٍ، اِحفَظني واحفَظ غَنَمي» (بارخدایا، ای پرودگار دانیال و چاه، و ای پادشاه هر شیر درنده، مرا و گوسفندانم را حفظ کن.)

هر مسلمانی بر برادر مسلمان خود شش حق دارد: هرگاه به او رسد سلام کند، هر وقت بیمار شود به عیادتش رود، هرگاه عطسه کند او را دعا کند، چون از دنیا رود  بر او نماز بگزارد، هر گاه او را دعوت کند بپذیرد، آنچه برای خود دوست می دارد برای او دوست بدارد و آنچه را برای خود نمی پسندد برای او نپسندد.